وصيت نامه شهيد عزيز محمّد جواد جعفري حقيقي

        با درود و سلام به امام زمان و نايب بر حقّش امام خميني، بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران و درود فراوان به مردم شريف و مبارز ايران وصيت‌نامه‌ي خود را شروع مي كنم؛

       «اِنا للهْ وَ اِنْااِليهِ راجِعونْ» ما از نزد خدا آمديم و به نزد وي باز مي گرديم و همگي قافله‌اي هستيم جلو دنبال كه همگي بايد برويم؛ يكي امروز و ديگري فردا، پس چه بهتر حال كه چنين است و آدمي آخر بايد برود چرا در راه خدا نرود و اين جان را در اين راه فدا نكند كه هم اجر دنيوي دارد و هم اجر اخروي.

     اي مادر! من از ميان شما رفتم هيچ ناراحت و غمگين مباش بلكه خوشحال باش و دعا كن كه فرزندت جزء شهداي كربلا به شمار برود. مادر جان، خداوند سجان هم مزد آن همه‌ زحمت‌ها و آن همه ناراحتي‌ها كه درباره‌ي من كشيدي را به تو مي دهد و از تو مي خواهم كه با رفتن من گريه نكني بلكه خوشحال باشي كه من به آرزوي ديرينه‌ي خود رسيدم، آرزويي كه از اول جنگ تا به حال داشتم. مادر جان گريه مكن، استوار باش و مقاومت كن تا دشمن سو استفاده نكند، اي مادر، از تو مي خواهم كه مرا ببخشي چون اگر تو مرا نبخشي خدا هم مرا نمي بخشد. مادر جان به خواهرم بگو كه گريه نكند و او هم مثل زينب استوار باشد و مقاومت كند و به او بگو تو، بايد براي مظـلوميّت بهشتـي‌ها، رجايي‌ها، دستغيب‌ها گريه كـني نه بـراي من، چون كه آن‌ها را مظلومانه به شهادت رساندند. مادرجان از تو مي خواهم كه آن سه برادرم را هم مانند من تربيت كني تا برونـد و راه حسـين(ع) را بيـابند و در اين راه به شهادت برسنـد و تا پاي جان از انقلاب اسلامي دفاع كنند. مادر جان؛ مگر ارزش و حيثيت من از امام حسين(ع) بالاتر است كه گريه مي كني؟ گريه مكن و به جاي آن دعا كن كه خداوند گناهان مرا ببخشد و بيامرزد.

و حال سخني با مردم مسلمان و شهيد پرور: اي مردم از شما مي خواهم كه دعا كنيد تا خداوند آن پير جماران و رهبركبير انقلاب، امام امت را تا ا نقلاب مهدي(عج) زنده نگه دارد تا بتوانيم به ياري الله و با دست تواناي امام و شما مردم شهيدپرور، سرتاسر جهان را اسلامي كنيم و آنان را هم به اسلام دعوت كنيم.

اي مردم مسلمان اين را بدانيد كه ما براي خاك نمي جنگيم بلكه براي اسلام   مي جنگيم؛ پس بياييد آستين‌ها را بالا بزنيم و از جنگ و شهادت در راه خدا هراس نداشته باشيم و بر امپرياليسم‌هاي شرق و غرب و اسرائيل كافر بشوريد، چون آن‌ها دارند خون جوانان و پيران و بچّه‌هاي ما را مي مكنند و در عوض كاخ‌‌هاي سر به آسمان كشيده درست مي كنند و خوش مي گذرانند و اين‌كه نماز جمعه را كه يك نماز عبادي سياسي است و يك سنگر بسيار مهّم است محكم نگه داريد و نگذاريد كه خالي بماند كه دشمن سو استفاده مي كند شما بايد هر هفته صفوف خود را فشرده‌تر كنيد تا اميد دشمن نااميد شود. دعاي كميل را كه يادآور خون شهيدان است خالي مگذاريد. پيام لازم اين است كه دعاي ندبه را كه يادآور ثمره‌ي يك عمر زحمت آن عالم مجاهد، آقاي حاج شيـخ احمد فقيـهي است خالـي نگـذاريد و اي جوانان همينطور كه او ] در[ زمان طاغـوت و در زمـان گذشتـه يعني در جمهـوري اسـلامي مانـند شمع مي سوخـت و در آن خفقان شما را هر شب در يكي از خانه‌ها يا مساجد جمع مي كرد تا به شما درس اخلاق و درس دينداري و درس شجاعت بدهد؛ حال شما هم بياييد دعاي ندبه‌اي كه از وي در اين شهر باقي مانده است و بنيانگذار اين جلسه ايشان بوده است گرم نگه داريد و هيچ گاه خلوت نكنيد و هميشه بيشتر شويد، تا دشمن نگويد دعا به اين مرد وابسته بود و با رفتن او دعا هم رفت و بخواهند از اين راه ضربه‌اي وارد كنند. برادران نبايد يادتان برود كه همين دعاها بود كه ما را به پيروزي رسانيد و انقلاب ما را پيروز كرد. من يك وصيت ديگر هم دارم و آن هم اين است كه چند كتاب دارم آن‌ها را به مدرسه علميه‌ي امام صادق(ع) هديه مي كنم. من از تمام طلّاب حوزه‌ي علميه‌ي امام صادق استهبان و حجه الاسلام رحمتي امام جمعه‌ي محترم حلال بودي مي طلبم.     

                                                                                                                         خداحافظ

جواد جعفري حقيقي