وصيت نامه شهيد عزيز سيّد محمّد نجيب

       «وَ لا تَحْسَبَنَّ اْلَذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اْللَّهِ اَمْواتَاً بَلْ اَحْياءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرزَقُونَ فَرِحِينَ بِمَا ءَاتاهُمُ اْللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِاْلَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِنْ خَلْفِهِمْ اَلاَّ خَوْفٌ عَلَيهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنوُنَ.»         (سوره‌ي آل عمران آيه‌ي169 )

     و البته نپنداريد كه شهيدان راه خدا مرده‌اند بلكه زنده‌ي حيات ابدي شده‌اند و در نزد خدا متنعّم خواهند بود. آن‌ها به فضل و رحمتي كه] از[ خداوند نصيبشان شده شادمانند.

 السلام عليك يا اباعبدالله الحسين^(ع). به نام الله پاسدار خون شهيدان و با درود فراوان به رهبر كبير و آگاه انقلاب اسلامي ايران.

  چند كلمه‌ي مختصر به عنوان وصيت مي نويسم. اول سخني با پدر و مادرم، پدر و مادر گراميم، اكنون كه حسين زمان نداي«هَلْ مِنْ ناصِرُ يَنصُرنْي» سر داده است و با يزيد زمان در نبرد هست وظيفه تمام مسلمانان مي باشد كه به ياري او كه يار اسلام عزيز و امام زمان^(عج) بشتابند و او را ياري دهند اكنون كه دشمن خونخوار كه به ميهن اسلامي ما تجاوز كرده آيا درست است كه ما دست روي دست بگذاريم و ساكت بنشينيم و تماشاگر باشيم؟ اين سؤال را از هر فرد مسلمان وظيفه شناس بكني جواب او منفي است؛ وظيفه‌ي ما و تمام جوانان و افرادي كه ياراي جنگيدن را دارند اين است كه قيام كنند و حسين زمان را ياري كنند.

پدر و مادر عزيـز و مهربانم: اگر من در جـبهه اين سعادت پيدا كـردم و خداوند مرا قبول كرد شما اصلاً در عزاي من گريه نكنيد چون من در اين موقع است كه به سعادت ابدي رسيده و به وظيفه‌ي خود عمل كرده‌ام. پدر عزيزم شما كه سال‌ها در حسينه‌ها و مساجد وقتي كه روضه‌ي امام حسين^(ع) مي خوانند، مي گفتي اي كاش من هم در آن زمان بودم. در آن زمان كه حسين^(ع) را ياري كنم، حال فرزند پاك امام حسين^(ع) با يزيد زمان و تمام يزيدان در نبرد هست و هم اكنون وقت آن فرا رسيده كه ما امتحان خود را پس دهيم كه آيا هر كدام از ما چه قدر درست مي گفتيم كه اگر در زمان امام حسين^(ع) بوديم ياري او مي كرديم. پس اي پدر عزيز و مادر مهربان، شما اصلاً در عزاي من گريه نكنيد، مگر من و ديگر جوانان كه شهيد مي شوند ارزش كف پاي اسب علي اكبر امام حسين^(ع) داريم يا خير؟ در جايي كه حسين^(ع) تمام فرزندان و ياران خود را فداي اسلام عزيز كرد و خم به ابرو نياورد ديگر جا ندارد كه شما در سوگ من گريه كنيد، صبور باشيد كه «ان الله مع الصابرين» خداوند با      صبر كنندگان است.

 سخني با دوستان و برادرانم، شما اي جوانمردان به خدا قسم ساكت ننشينيد قيام كنيد و حسين زمان اين امام عزيز بت شكـنِ زمان، نايب به حـق ولي عصرامام زمان^(عج) را ياري كنيد و نگذاريد خداي ناخواسته تنها بماند. به پاخيزيد اي جوانمردان، كافران و مستكبرين را بر زمين زنيد و پرچم پرافتخار اسلام را در سراسر گيتي به اهتزاز درآوريد و جهان را براي ظهور ولي عصر (روحي له الفدا) آماده كنيد و شما را به خدا امام را تنها نگذاريد و تا آخرين قطره‌ي خون بجنگيد تا به پيروزي برسيد و كربلا و قدس را آزاد كنيد. عزّت و عظمت از دست رفته‌ي خود را باز يابيد، منافقين و توطئه گران را نابود گردانيد تا به عظمت و عزّت برسيد و همه بدانند كه من اين راه را با آگاهي كامل انتخاب كـردم و وظيفه‌ي خود دانستم كه به جبهه بروم و حسيـن زمان را ياري كنم و اگر سعادتي باشد جان ناقابل خود فداي اسلام و امام عزيز گردانم و قطره‌اي باشم كه به درياي عظيم صالحين بپيوندد و از ملامتِ ملامت گران هيچ نهراسيد و آگاهانه به اين راه رفتم اميدوارم كه خوب وظيفه‌ي الهي خود را عمل كرده باشم. در پايان از تمام دوستان. قومان و همشهريان مي خواهم كه اگر خلاف از من ديده باشند مرا ببخشند و مرا حلال كنند.ش

     در مسلخ عشق جز نكو را نكشند                    روبه صفتان زشت خود را نكشند

خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي، خميني را نگهدار.

                                                                                                          ان الحيوه عقيده و جهاد

                                                                                                   والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته

                                                                                           سيّد محمّد نجيب