وصيت نامه شهيد عزيز غلام رضا مهدوي نيا

       «وَ لا تَحْسَبَنَّ اْلَذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اْللَّهِ اَمْواتَاً بَلْ اَحْياءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرزَقُونَ.»

       با درود و سلام بر رهبر كبير انقلاب حضرت آيت الله خميني و درود و سلام به رزمندگان جان بر كف ااسلام و با سلام به خانواده‌هاي شهدا، مفقودين، اسرا و جانبازان و با سلام به شما امت شهيدپرور شهرستان استهبان، وصيت خود را شروع مي كنم:

 بنده‌ي حقير در طول عمر خود هيچ  نمي پنداشتم كه چنين موفّقيتي نصيبم شود كه بتوانم به ياري خـداوند متعـال در اين جهـاد اسلام بر عـليه خصم زبون شركـت داشته باشم و شكر و حمد خداي را، كه موفّقم نمود و توانستم طبق فرمان خداوند يكتا و پيامبر گراميش و جانشينان آن حضرت عمل نمايم، لذا بر خود لازم دانستم كه چند كلمه‌اي به عنوان وصيت‌نامه به جاي بگذارم.

 نخست، پيام من به ملت حزب الله و خانواده‌ام اين است كه راه شهدا را ادامه دهند، چه در جبهه و چه در پشت جبهه. هميشه خدمتگزار به اسلام و مسلمين باشند و به دعا گويي امام امت و مسؤولين و رزمندگان اسلام مشغول باشند.

چند سخني با دوستان و همشهريان عزيزم دارم؛ اكنون زمان جنگ اسلام با كافران مي باشد اميدوارم كه كساني كه توان به جبهه رفتن را دارند به جبهه بروند و از دين و ناموس و اسلام خويش دفاع كنند. آري، اين وظيفه‌ي تك تك ما هست كه مي گوييم مسلمانيم و از كساني كه توان به جبهه رفتن ندارند مي خوا هم كه پيرو خـط امام باشند و مطيـع روحـانيت باشيـد كـه روحانيت سنگران انقلابند.

باري از خداوند متعال مي خواهم كه نظر لطفي بفرمايد و از گناهانم درگذرد و چنانچه اين حقير لياقت شهادت در راه خداوند يكتا داشتم از شما همشهريان عزيز خواهشمندم كه اگر بدي از دست اين حقير ديده‌اند مرا ببخشيد و حلالم كنند و اين را بدانيد كه آدمي روزي به دنيا مي آيد و روزي از اين دنيا خواهد رفت، پس بهتر آن است كه مرگش در راه خدا و در راه جهاد با كافران باشد.

و اما تو اي پدر عزيزم، چند كلمه هم با شما صحبت دارم: به شما مي گويم خوش به حالت كه توانستي چنين فرزندي را بزرگ كني ودر راه اسلام نثار نمايي و مطمئن باش كه در روز رستاخيز در برابر پيغمبر اسلام حضرت محمّد^(ص) روسفيد هستي و خود را ناراحت مكن و شكر خدا را به جاي آور گرچه مي دانم برايت سخت است و نامتحمّل است، اميدوارم كه مرا ببخشيد و حلالم كنيد، هرچند نتوانستم خدمتي به شما بكنم.

و اما تو اي مادر مهربانم، خوشحال باش كه امانتي كه خداوند به شما داده بود به خوبي از عهده‌ي تربيتش بر آمدي و توانستي او را در راه خدا و اسلام فدا كني. برايم گريه مكـن، مي دانم برايت مشكـل است ولي صبر كن و تحمّل داشته باش كه صبر نشانه‌ي ايمان است و اميدوارم كه مرا ببخشيد و حلالم نماييد.

و چند جمله‌اي هم با برادران عزيزم دارم، اميدوارم كه بتوانيد راه شهدا را ادامه دهيد و از دين اسلام پاسداري و حفاظت كنيد و در مراسم‌هاي عبادي و سياسي و ديگر برنامه‌هاي اسلام شركت نماييد و مرا ببخشيد و حلال نماييد.

و اما شما خواهرانم، اميدوارم كه زينب‌وار باشيد و صبر و تحمّل كنيد و با رعايت حجاب اسلامي خويش از خون شهدا حفاظت كنيد.

در پايان از تمامي اقوام و دوستان و خويشان مي خوا هم كه مرا حلال كنند.                                                                                                                                                                                                                                       والسلام

                                                       غلامرضامهدوي نيا 3/10/65