يادنامه اي از شهيد عزيز سيّدحسن مرتضوي

نام پدر: سيّدعلي                 محل و تاريخ تولد: استهبان 1347

سن: 18 سال                     تحصيلات: اول دبيرستان

شغل: محصّل                    وضعيت تاهل: مجرّد

ارگان اعزام كننده: بسيج     تاريخ اولين اعزام: 11/2/64    

حضور در جبهه: 221 روز   تاريخ شهادت: 3/4/65     

محل شهادت: مهاباد             محل دفن: استهبان

بايد به سوگ شهيداني نشست كه در بهار كوچ كردند و درس بزرگ رهايي و پرواز را در ديوان عشق به رنگ خون نگاشتند.

در خانه‌اي كه هماره انوار الهي پرتو افشاني مي‌كرد، از بوستان سلاله‌ي اهل بيت^(ع) سروي سر برافراشت كه به حسن جمال و زيور كمال آراسته بود. نام زيباي «سيّدحسن» زينت‌بخش وجود نازنينش گرديد و روح پاكش با اذان عشق مزيّن شد. از زمان شيرخوارگي دوبار به شدت بيمار شد كه هر بار، مادر غم‌ديده‌اش با توسل جستن به امام حسين^(ع) شفاي او را از خداوند گرفت.

ايام كودكي سپري شد و او چون بزرگمردي آزاد‌انديش در كلاس درس استاد حاضر شد و با دقت و پشتكار مشغول به تحصيل شد. مادرش مي‌گويد: «پس از پيروزي انقلاب اسلامي سيّد ده ساله بود. از همان آغاز به بسيج علاقمند شد و ديگر به فكر درس و مدرسه نبود و بيشتر اوقات و حتي شب‌ها را در بسيج مي‌گذراند.»

وي جواني كم‌حرف، ساكت و متين بود كه از كاركردن عار نداشت، حتي براي اينكه به پدربزرگش كمكي كرده باشد، گوسفندان را به چرا مي‌برد و او را ياري مي‌داد. هنگامي كه جنگ تحميلي مرزهاي غربي ايران اسلامي را دچار تشويش و مخاطره كرده بود، سيّدحسن كه دل طوفان زده‌اش هواي ساحل داشت با ديگر همرزمان راهي جبهه‌هايي شد كه با غروب بيگانه بود و پنجره‌هايش به سمت اشراق آفتاب باز مي‌شد. او به دنبال ديگر كبوتران پس از طي دوره‌هاي آموزشي به منطقه‌ي «مهاباد» رفت و با دلاورمردي، به نبرد با دشمن پرداخت و پس از فداكاري‌هاي بسيار، حسين‌گويان با پيكري غرق به خون، به خيل آرزومندان «مَن كانَ يَرجوُا لِقاء‌الله» پيوست.