يادنامه‌اي از شهيد عزيز محمّدعلي مبرا

نام پدر: محمّدحسين              محل و تاريخ تولد: استهبان 1347

سن: 19 سال                         تحصيلات: ديپلم

شغل: آزاد                             وضعيت تأهل: مجرّد

ارگان اعزام كننده: بسيج         تاريخ اولين اعزام: 15/12/64

دفعات اعزام: دو بار                حضور در جبهه: 101 روز

تاريخ شهادت:26/12/66          محل دفن: استهبان

روزهاي زندگي «محمّدعلي» در كنار خانواده‌اي صداقت پيشه و متعهّد سپري شد و او آرام آرام، رشد يافت. هفت ساله بود كه راهي مدرسه شد و با ديگر همسالان خود، در كلاس درس حاضر گشت. وي به هنر و ورزش علاقه‌ي فراواني داشت و تحصيلات خود را تا سطح ديپلم ادامه داد.

در روزهاي سرنوشت‌ساز جنگ تحميلي آن گاه كه قلبش در تب عشق به جبهه مي‌سوخت بدون واسطه رو به مادر كرد و گفت: «مادر! من عاشق شده‌ام، برايم دعا كن.» اين حرف آنها را خوشحال كرد و خواستند تا براي «محمّدعلي» از دختري كه او دوست دارد خواستگاري كنند تا او كامياب شود و آنها دامادي جوانشان را ببينند اما آنها در چه خيالي بودند و «محمّدعلي» در چه عالمي؟!. آنها كدام معشوق را در نظر داشتند و او از عشق بي‌انتهاي چه كسي سخن مي‌راند؟!.

هنگامي كه وي عزم جبهه‌هاي خون و خطر داشت، براي مادر كه نگرانش بود از غربت زينب^(س) گفت و او را متقاعد كرد كه ساكت و صبور باشد. سخن زيباي او هنوز هم يادآور عشق خدايي‌اش و دل لبريز از محبّتش هست آنجا كه مي‌گويد: «مادرم! آن‌قدر مشتاق بودم كه نفهميدم با بار گناهي كه با خود به جبهه حمل مي‌كنم با دست خود، با دوزخيان همنشين مي‌شوم. با دلي شكسته، دست شما را مي‌بوسم شايد به سبب خنده و محبّت و چهره‌ي رنجيده‌ي شما، خداوند از گناهانم بگذرد.»

همرزمانش از او خاطره‌هاي زيادي دارند. آنها به ياد دارند كه  چگونه مخفيانه ظروف غذا را مي‌شست تا بدين وسيله به آنها خدمتي كرده باشد. آن شب آخري كه غذاي خود را بين دوستان تقسيم كرد حال ديگري داشت؛ گويا در دنياي ديگري سير مي‌كرد و از اينجا رهيده بود.

او در شب عمليات، با خنده به همسنگرانش گفت: «امشب فيلم سينمايي تپه‌هاي مرگ است.» ولي آن تپه‌ي مرگ، براي او پل وصال بود «عمليات و الفجر10» پر پروازش را گشود و آن پرنده‌ي سبكبال را تا دشت بي‌انتهاي آرزوها پرواز داد.