يادنامه‌اي از شهيد عزيز محمّدحسين مباركي

نام پدر: عبدالحسين             محل و تاريخ تولد: مبارك‌آباد 1346

سن: 20 سال                      تحصيلات: پنجم ابتدايي

شغل: سرباز                      وضعيت تاهل: مجرّد

ارگان اعزام كننده: ارتش     حضور در جبهه: 365 روز    

تاريخ شهادت: 27/4/66       محل شهادت: سومار

محل دفن: جاويدالاثر

زمين جايي براي ماندن آسماني‌ها نبود، براي مرداني كه در حسرت ديدار يار چشمانشان هر لحظه بهانه‌ي باران داشت…

در هنگامه‌اي پرتپش كه لحظه‌ها از حضور سبز خدا سرشار بود، «محمّدحسين» تولد يافت. در آغوش گرم مادر رشد كرد و در هفت سالگي با ديگر بچه‌هاي روستا قدم به مدرسه نهاد. پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي به كار كشاورزي روي آورد و پول مورد نياز خود را تأمين مي‌كرد. زندگي‌اش مالامال از مهرباني و ساده‌زيستي بود و سينه‌اش از عشق و محبت سرشار.

علاقه‌ي وافر او به مسجد و اماكن مذهبي باعث شده بود كه هميشه مسجد روستا را جارو كند و فرش‌هاي آن را براي اقامه‌ي نماز تميز نمايد. داراي صفاتي خوب و پسنديده بود. صله‌ي رحم به جا مي‌آورد و به ديدن دوستان و آشنايان مي رفت. او كه هماره دلش براي خلق خدا مي‌تپيد، به عيادت بيماران مي‌رفت و براي شفاي عاجل آنها دعا مي‌كرد.

در لحظه‌هاي سخت جنگ تحميلي كه بال پرستوهاي مهاجر در آتش كينه مي‌سوخت، محمّدحسين بال‌هاي سپيد هجرت را گشود ومجاهدت در راه دين خدا را بر هر كاري ترجيح مي‌داد.

وي از سنگرسازان وادي گمنامي بود كه هستي و جاودانگي را در وصال حضرت دوست جستجو مي‌كرد. براي آخرين بار كه از خانواده‌اش جدا مي‌شد رو به برادرش كرد و گفت: «من بايد 40 روز قبل شهيد مي‌شدم و مي‌دانم، اين دفعه كه رفتم ديگر برنمي‌گردم.»

او كه در صحراي دلش آتش عشق شعله مي‌كشيد، در منطقه‌ي جنگي «سومار» جام وجودش با جرعه‌اي از ناز نگاه يار لبريز شد و به شهداي عاشق پيشه‌ي هشت سال دفاع مقدّس پيوست.