يادنامه‌اي از شهيد عزيز مهدي طاهري

نام پدر: محمّد                   محل و تاريخ تولد: استهبان 1345

سن: 15 سال                     تحصيلات: سوم راهنمايي   

وضعيت تأهل: مجرّد        ارگان اعزام كننده: بسيج

شغل: محصّل                   حضور در جبهه: 69 روز               

دفعات اعزام: يك بار         تاريخ اولين اعزام: 11/9/60

تاريخ شهادت: 19/11/60  محل دفن: استهبان

آن گاه كه فرشتگان در خانه‌ي نرجس خاتون^(س) نغمه‌ي شادي سر مي‌دادند و ميلاد مهدي موعود^(عج) را جشن مي‌گرفتند، در خانه‌اي كوچك در گوشه‌اي از شهر، پسري تولد يافت كه به حرمت جمال زيباي امام زمان^(عج) او را «مهدي» ناميدند و چنان تربيت كردند كه لايق اسمش بود. از دوران كودكي علاقه‌ي وافري به دين و فراگيري اصول انسان ساز آن داشت. فردي كنجكاو بود و اين دليلي بر آن كه به مطالعه در آثار بزرگان دين بپردازد و درس بگيرد. اخلاقي نيكو داشت و با كودكان رفتاري با مهر و عطوفت. او پسري زحمتكش بود و هميشه ياور پدر، در زمان برداشت انجير راهي كوه مي‌شد و در جمع‌آوري محصول او را ياري مي‌داد.

در زمان انقلاب، نوجواني بيش نبود كه با برادر بزرگترش (شهيد حسين طاهري) به فعّاليت‌هاي ضدرژيم مي‌پرداخت و در يكي از همان روزها كه براي تظاهرات به خيابان آمده بود در جوي آب افتاد و مأموران رژيم او را بسيار كتك زدند. او در جلسات شهيد «حجه الاسلام فقيهي» شركت مي‌نمود و شبها نيز در خانه‌ي اين عالم گرانقدر به نگهباني مي‌پرداخت. علاقه‌ي زيادي به شركت در مجالس عزاداري
امام حسين^(ع) داشت. عاشقانه قرآن مي‌خواند، آن هم با صوتي زيبا و دلنشين. ديگران را سفارش مي‌كرد كه نوجوانان و جوانان را به كلاسهاي قرآن تشويق كنند. اهميت زيادي به نماز و روزه مي‌داد؛ بخصوص نماز جماعت.

آن روز كه طبل جنگ به صدا درآمد «مهدي» كم سن و سال بود، اما دلي به وسعت دريا داشت و عشقي تا بيكران. اين روح بلند از او فردي ساخته بود ناآرام. آن گاه كه نداي «هَل مِن ناصِر» رهبر كبير را، از فرسنگها شنيد، لبيك گفت و براي رفتن به جبهه آماده شد. به سمت بسيج حركت كرد، اما به دليل سن كم، از بردن او امتناع كردند. ولي «مهدي» تصميم خود را گرفته بود و بايد مي‌رفت. با دو نفر از همكلاسي‌هايش با اصرار زياد عازم مركز آموزش شيراز شد در آنجا چون لباس و پوتين به اندازه‌ي او نداشتند از اعزامش خودداري كردند، اما چون چشمان غرق در التماس او را ديدند و نگاهي كه عاشقي را به تصوير كشيده بود؛ به او اجازه دادند كه به سنگر دلباختگان سري بزند و پا به جبهه نهد. سپس با يك تيپ عازم سوسنگرد شد و از آنجا به بستان رفت. فرمانده گروه براي خط مقدّم داوطلب مي‌خواهد كه او پيشقدم مي‌شود. در تنگه‌ي چزابه درگيري شديدي بين آنها و نيروهاي دشمن به وجود مي‌آيد كه در اين هنگام تيري به سرش اصابت مي‌كند و او را از قفس تنگ دنيا آزاد مي‌سازد.