وصيت نامه شهيد عزيز غلامرضا شرفي اصطهباناتي

     كل من عليها فان و يبقي وجه ربك ذو الجلال و الاكرام

   با سلام و درود به تمامي انبيا معظّم اسلام و ائمه‌ي طاهرين، سلام الله عليها، به ويژه خاتم المرسلين^(ص) پايان بخش رسولان كه با رهنمودهاي عاليه‌اي كه از جانب خداوند عزّتمند حكيم دريافت نمودند ما را به وادي ايمان هدايت فرمودند و در نهان ما ملكات فاضله را جايگزين صفات رذيله قرار دادند و با سلام به رهرو صديق آن بزرگواران. امام امت آن انسان الهي كه با بيانات آسماني‌اش به فرمان خداوند متعال امت اسلامي را از اوج ذلّت به اوج عزّت رسانيدند و به ما درس چگونه زيستن و چگونه مردن را آموختند. اي مهربان خـداوندِ داراي فضل و احسان، ما را شكرگزار اين نعمات بزرگ خودت قرار بده و حقير به نوبه‌ي خود از اين نعمت بزرگ تو را شكر و سپاس مي گويم.

      دوستان و سروران گرامي اين بنده‌ي حقير با اقرار به «اَشهَدُ اَنْ لااِلهَ اِلا الله وَ اَشْهَدُ اَنَ مُحَمَداً رَسولَ الله وَ اَشْهَدُ اَنَ عَلياً وَلِيُ الله.» بر خود واجب دا نستم تا با ايمان به‌خداوند و نبي گـرامي‌اش به دفاع و حراست از اسلام عزيز و قرآن كريم بپردازم و از اين‌كه اعتراف دارم كه مسلمانم و هر مسلماني مي‌بايست مصداق اين آيه‌ي شريفه باشد كه مي فرمايد: «اطيعوا الله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منكم» و در غير اين‌صورت در خسران و زيان مي باشيم و در روز واحسرتا در دادگاه عدل الهي مورد مؤاخذه حضرت احديت قرار خواهيم گرفت.

راستي مگر كسي مي تواند ادعاي مسلمان بودن نمايد و در اين موقع حسّاس كه سرزمين‌هاي مقدّس اسلامي مورد هجوم ملحدان قرار گرفته ساكت بنشيند و بي‌تفاوت باشد و در حالي كه مشاهده مي نمايد كه اين زمان، زمان ايثارو فداكاري است چنانچه در خود آمادگي دفاع از اسلام را مي بيند و حركت نمي كند بداند كه در زمره‌ي «مغضوب عليهم» است و تنها خود را به استهزا و تمسخر گرفته است و خواهد ديد كه «يوم تبلي السرائر»، نهان‌ها و نيّت‌هاي قلبي او آشكار خواهد شد.

و اما اي امّت مسلمان: اين حقير همان‌طوري كه عرض نمودم اين راه مقدّس متعالي را با بينش وسيع و آگاهي كامل انتخاب نمودم و مي دانم كه اين راه حق است و بر تمامي مسلمين واجب و لازم است كه با اطاعت كامل از رهنمودهاي بنيان گذار جمهوري اسلامي ايران خود را جهت حفظ اسلام با آخرين توان مهيا نمايد.

و اما اي خانواده‌ي گرامي‌ام، پدر مهربان و مادر عزيزم، خواهران و برادران گرامي من نمي دانم چگونه از آن همـه زحمت‌ها و رنج‌ها كه در حقّم متحمّل شده‌ايد جبران نمايم و مي دانم كه اگر مدت‌هاي طولاني هم زنده باشم نمي توانم از عهده‌ي محبّت‌هاي شما برآيم، از يكايك شما مي خواهم كه مرا عفو نماييد و چنانچه خداوند مهربان اراده فرمود تا مرا به دوستان شهيدم ملحق فرمايد هيچگونه حزن و اندوهي شما را فرا نگيرد، زيرا مگرنه اين است كه دوستان خداوند هميشه راضي به قضاي الهي هستند و از اين‌كه نتوانستم  وظيفه‌ام را در مقابل شما عزيزان مطابق قرآن كريم انجام دهم خيلي معذرت مي خواهم، زيرا بيش از اين توانايي نداشتم و بر اين ناداني، مسؤوليت مهمي كه در قبال شما داشتم انجام ندادم، از شما مي خواهم كه مرا ببخشيد و عفو نماييد و از دوستان و آشنايان گرامي كه به نحوي با حقير در ارتباط بوده‌اند مي‌خواهم چنانچه نتوانسته‌ام وظيفه‌ي دوستي را در قبال آن‌ها انجام دهم عاجزانه معذرت مي‌خواهم و از آنان تقاضا دارم كه «قربهً الي الله» مرا مورد عفو قرار دهند تا با گناه كمتري در محضر خداوند متعال حاضر شوم و متقابلاً حقير هم به نوبه‌ي خود براي جميع دوستانم از خداوند قادر آرزوي بهروزي و موفّقيت و سعادت هر دو جهان خواستارم.

بار پروردگارا، اسلام و مسلمين را نصرت، رزمندگان اسلام را سلامت و پيروزي نهايي، امام امت را عمري طولاني، به معلولين و مجروحين عزيز شفاي كامل، به خانواده‌هاي شهدا صبر و به اسرا، خلاص و آزاد شدن هر چه سريع‌تر از زندان‌هاي كافران بعثي عنايت بفرما؛ به بزرگواريت اي كننده‌ي هر كاري.

خدايا، خدايا تا انقلاب مهدي، خميني را نگهدار.

                                                                                           غلامرضا شرفي    24/12/66